Главная » 2010 » Март » 28 » Մանրամասներ «Ազգային երաժշտական մրցանակաբաշխությունից»
00:24:10
Մանրամասներ «Ազգային երաժշտական մրցանակաբաշխությունից»
Տարվա լավագույն երգիչ` Ռազմիկ Ամյան, լավագույն երգչուհի` Լիլիթ Հովհաննիսյան:
Մարտի 26, ժամը 21:10 րոպե, Ալ. Սպենդիարյանի անվան օպերայի եւ բալետի
ազգային թատրոնի շենքում իրարանցո՞ւմ, չէ´, երեւի այլ բառ է պետք գտնել:
Խառնաշփոթ էլ չէ: Լավ, ես պատմեմ` ինչ էր, դուք էլ միգուցե օգնեք, որ բառը
գտնենք:
Ծանոթ դեմքեր, հայտնի երգիչ-երգչուհիներ, հեռուստաէկրանին պարբերաբար
հայտնվող հաղորդավար-հաղորդավարուհիներ, հաճելի զարմանք պարգեւող ավելի
մեծ սերնդի ականավոր ներկայացուցիչներ:
Լուսանկարիչներ, լրագրողներ: Հետնաբեմի հատվածում Հրաչ Քեշիշյանը փորձում
է հասկանալ` ինչու աշխատակազմը տեղում չէ: Լրագրողները պահանջում են
լուսաբանման համար հարմար պայմաններ ապահովել:
Հսկիչները դեմքի շատ լուրջ արտահայտությամբ հայտնում են. «Մենք մեղավոր
չենք, որ Թամանյանը լրագրողների համար տեղ չի նախագծել: Հրա՛չ, թո՛ղ իրանք
էլ բուֆետում տեղավորվեն»: Հրաչն էլ` նույն ինքը` տարվա երաժշտական
կարեւորագույն իրադարձության պատասխանատու-կազմակերպիչ, ռեժիսոր Քեշիշյանն
էլ չգիտի` լրագրողների հարցով զբաղվի, թե աշխատակազմի, երեկոյի
մասնակիցների, մրցանակների… մանավանդ որ. ««Հայլուրի» ավարտին մնացել են
հաշված րոպեներ: Ու եթե այսպես շարունակվի, ես պարզապես չեմ կարողանա
սկսել երեկոն»:
Ու չնայած չսկսելու «վտանգին»` կես վայրկյանով դադարած աղմուկը նոր թափ
առած ծավալվեց: Մի քիչ էլ ու … Բայց… Սրահի ձայները ոնց որ թե սկսում են
լռել: Դահլիճում մթնում է, եւ` աննկարագրելի Նազենի Հովհաննիսյան, հպարտ
Խորեն Լեւոնյան, նրբին Գոհար Գասպարյան: Ուրեմն ամեն ինչ իսկապես լավ է:
Շլացուցիչ է, գեղեցիկ, հարուստ ու շքեղ:
Բայց, դե´, այդպես էլ չհասկացա. ինչո՞ւ երկու աղջկա կողքին` մեկ տղա: Էլի
հին երգն այն մասին, որ ըստ վիճակագրության` մի տղային տասը աղջիկ է բաժին
ընկնում: Գրազ կգամ, որ այս աղջիկների դեպքում վիճակագրությունը ճիշտ
հակառակ ուղղությամբ է զարգանում: Այնպես որ չարժեր, չարժեր բեմում
ընդգծել այդ փաստը, մանավանդ որ ես ճանաչում եմ էլի աղջիկների, ովքեր եւս
հերքում են հայտնի վիճակագրությունը: Լավ, չշեղվեմ, ի վերջո նյութն իմ
մասին չէ:
Տասներկու անվանակարգեր, հաղթողներ, որոնց անունները մենք չենք թվարկում
միայն մի պատճառով. համոզված ենք` դուք մրցանակաբաշխությունը դիտել եք
ուղիղ եթերում:
Փոփոխություններն այս տարի շատ էին: Եթե նախորդ տարիներին հետեւել եք այս
իրադարձությանը, կհիշեք` երեկոն միշտ բացում էին երիտասարդ երգիչները`
իրենց երգերից մի-մի հատված կատարելով: Այս տարի բացման պատվավոր ու
պատասխանատու գործը միայն նոր սերնդի երգիչ-երգչուհիներին չէր վստահված:
Շուշան Պետրոսյան, Արսեն Գրիգորյան (Մրո), Արմինկա, Հայկո, Արսեն
Սաֆարյան, Տիգրան Պետրոսյան, Անահիտ Սիմոնյան, Գոռ Սուջյան եւ այլք, իսկ
նրանց կատարմամբ` ՀՀ օրհներգը: Ցնցող քայլ էր:
«Լավագույն փոփոխություններ» անվանակարգի մյուս կետն այն էր, որ այս տարի
հատկապես ընդգծված էր երեկոյի ազգային գիծը. դասական երաժշտություն,
ազգային երգ ու պար, էստրադային ընտրված համարներ:
Բացի լավագույն փոփ ու ռոք ալբոմից կամ տարվա լավագույն երգիչ-երգչուհուց`
մի շարք հատուկ մրցանակներ շատ հատուկ մարդկանց. Ռոբերտ Սահակյանց, Էռնա
Յուզբաշյան, Ռոբերտ Ամիրխանյան եւ շատ այլ ականավոր անուններ:
Երբ կա լավ ու ճիշտ առաջարկ, պահանջարկը երկար սպասեցնել չի տալիս:
«Ազգային երաժշտական մրցանակաբաշխություն 2009»-ը եկավ ապացուցելու ու
հաստատելու այդ ճշմարտությունը: Ծայրահեղությունների մեջ չընկնելով`
ներկայացված էր ե՛ւ դասականը, ե՛ւ ժամանակակիցը, ե՛ւ ռեփն ու ռոքը, ե՛ւ
ջազն ու ազգայինը:
Մոտ հինգ ժամ տեւողությամբ երեկոն այս անգամ իսկապես ազգային էր ու իսկապես տարվա կարեւորագույնն էր: