"Մտածում էի` Համոն "փողոցային” տղա է”

Դերասանուհի Լիլի Էլբակյանն ու "Հայ թիմի” Համոն վերջերս` ապրիլի 9-ին, նշանվել են: Զույգը պատմում է իր ծանոթության, նշանադրության ու "սիրո հիմնի” մասին:

- Ինչպե՞ս եք ձեզ զգում նշանված կարգավիճակում: 

Համո. – Շատ-շատ երջանիկ ենք: Սիրած մարդու հետ նշանվելուց կամ ամուսնանալուց ավելի մեծ երջանկություն երեւի չկա: Նշանդրեքը գեղեցիկ, "օրինական ծես” է, երբ զույգի ընտանիքները հավաքույթ են անում, ծանոթանում, ի վերջո բարեկամություն են անում:

- Ինչպե՞ս անցավ ձեր "օրինական ծեսը”:

Լիլի.- Նախ ասեմ, որ խոսքկապ չենք արել: Միանգամից նշանդրեքին պատրաստվեցինք: Արեցինք մեր տանը, իրոք ուրախ անցավ. երգեցինք, ամբողջ երեկոյի ընթացքում պարեցինք… Ինչ հնարավոր ու անհնարին էր, մեր նշանդրեքին արեցինք: 

- Ե՞րբ  եւ ինչպե՞ս ծնվեց ձեր սերը:

Լիլի.- Անցած տարվա սեպտեմբերին այնպես ստացվեց, որ երկուսս էլ նկարահանվում էինք "Չնչիկ” ֆիլմում: Մոտ մեկ ամիս Չկալով գյուղում անցնում էին ֆիլմի նկարահանումները, որտեղ էլ ծանոթացանք: Հետո Համոն գտավ իմ հեռախոսի համարն ու էդտեղից ամեն ինչ սկսվեց (ծիծաղում է): Թող Համոն պատմի, որովհետեւ, երբ ես իմ տեսակետով եմ պատմում, Համոն ջղայնանում է::)

Համո.- Իրականում ֆիլմը երկու սեզոն է նկարահանվել: Առաջին սեզոնում իրար տեսել էինք, ես իրեն չէի հավանել, ինքն էլ` ինձ: Զանգել էր ու ընկերուհիներին պատմել, որ "Հայ թիմի” Համոն ինչ ահավորն էր իր գյուղական կոստյումով: Բայց երկրորդ սեզոնում ամեն ինչ լրիվ ուրիշ էր: Երբ նկարահանումների ժամանակ ընկա, ձեռքս վնասեցի, շատ խորը վերք էր, Լիկան սկսեց բուժել ձեռքս: Հետո թեթեւակի մեկ քիթս էի ջարդում, մեկ մեքենայով շուռ էի գալիս, որ ինձ բուժի: Հետաքրքիրն այն էր, որ ինքը միշտ յոդ ու բինտ ուներ: Երբ մյուսներն էին ուզում օգնել, թաքուն կորում, անհետանում էի, որ Լիկան ինձ "փրկի”: Դրանից հետո 100000 անգամ ասացի նրան իմ սիրո մասին, բայց…

- Լիկա, իսկ ինչու՞ չէիր հավանել Համոյին:

Համո. – Դե "Հայ թիմի” տղերքի` իմ, Միշոյի, Սերժոյի, Սաշի մասին շատերի մոտ կարծիք է ձեւավորվել, որ մենք հենց փողոցային տղերք ենք, որ ընդհանրապես չգիտենք, թե ով է Ստանիսլավսկին, ինչ է թատրոնը, ամբողջ օրն ակումբներում ենք:

Լիլի. - Բայց Համոյի հետ շփվելուց հետո հասկացա, որ էդպիսին չէ: Երբ շփվում ու  ճանաչում ես, սկսում ես մարդու ուրիշ կողմերը բացահայտել, ոչ թե այն կերպարը, որ լսած կարծիքներով ես կազմել: Ճանաչելով նրան` ընթացքում սիրահարվեցի:

- Համոն ինչպե՞ս ծանոթացավ ծնողներիդ հետ:

Լիլի. – Ծանոթության նախորդ գիշերը Համոյին հեռախոսով տեքստն էի թելադրում, թե ինչ է ասելու պապային: Մտածում էի, որ Համոն վատ հայերենով, ժարգոնով սկսի խոսել, շատ վատ կլինի: Համոյին ասել էի, որ գրագետ խոսի, ասի, որ եկել է լուրջ նպատակներով, ինձ հետ ընկերություն անի ու ամուսնանա: Համոն եկավ ու տեքստից ոչ մի բառ չասեց, ուղղակի պատմեց, թե ոնց է ինձ սիրում: Ամենահետաքրքիրն այն էր, որ պապան ինձ ասաց` բայց շատ էլ լավ հայերեն գիտի, ինչ լավ էր, որ չասաց` ես եկել եմ լուրջ նպատակներով:

- Ո՞րն է ձեր սիրո երգը:

Համո. – Մենք մեր սիրո հիմնն ունենք. Սթիվի Ուանդերի "Isn’t she lovely” երգն է: Այդ երգով ես հետապնդում էի նրան: Երբ ֆիլմն էր նկարահանվում, միացնում էի, ինքն էլ զգում էր, որ բառերն իր մասին են:

Լիլի. – Երբ քայլում էի, անընդհատ երգը միացնում էր, հետո էլ CD-ով բերեց ու տվեց ինձ: Հասկացա, որ ինձ հետ կապ ունի այն: Նշանդրեքին "Isn’t she lovely” երգի տակ շատ երկար պարեցինք, նաեւ մեր հեռախոսների ռինգթոնն է: Շատ շնորհակալ ենք Սթիվի Ուանդերին, որ գրել է այդ երգը:

- Հաճա՞խ եք իրար անակնկալներ ու նվերներ մատուցում:

Լիլի. – Համոն ինձ հեռախոսով ռեփային չափածոներ է ուղարկում, փորձում եմ տակտի տակ կարդալ, որ իմաստը հասկանամ: Միշտ հետաքրքիր անակնկալներ է անում. Ֆիլմի նկարահանումների ժամանակ հյուրանոցի իմ սենյակում թղթերի վրա սիրո խոստովանություններ էր գրել, դրել էր բարձիս տակ, կոշիկներիս մեջ,  դարակների, նույնիսկ կոնֆետների մեջ: Սլաքներով թղթերը գտնում էի բոլոր անհնար տեղերից::) Նույնիսկ ինձ հետ նույն սենյակում ապրող կնոջ անկողնու մեջ էլ էր թղթեր խցկել, նա էլ մտածում էր` ով է իրեն սիրահարվել:

- Միմյանց աշխատանքին ինչպե՞ս եք վերաբերում, չկա՞ն սահմանափակումներ:

Համո. – Ես միշտ ոգեշնչում եմ, կրկնակի ուրախանում եմ Լիկայի նոր դերերով, ներկայացումներով: Օրինակ, "Ի՞նչ տարբերություն, թե ում հետ” ներկայացումը մոտ 20 անգամ նայել եմ հանդիսատեսի շարքերում նստած: "Մեծ ականջ” եմ դառնում, ընթացքում կողքերս ինչ խոսում են ներկայացման կամ Լիկայի մասին, լսում եմ, հետո անպայման փոխանցում: 

- Համոյի ներկայությունը լարվածություն չի՞ առաջացնում քեզ մոտ:

Լիլի. - Սկզբում կար այդ լարվածությունը: Ընդհանրապես, միշտ հուզվում եմ, ինչպես առաջին անգամ կլարվեի: Մայրս ինձ մի շատ լավ խորհուրդ է տվել. "Երբ աշխատում ես տեսախցիկի հետ, այնպես նայիր, կարծես դիտողը քեզ է սիրահարված”: Կարծում եմ` նույնն էլ թատրոնում է. պիտի էնպես խաղաս, կարծես դահլիճի հանդիսատեսը քո սիրելին է:

- Այսինքն` Լիլին չի մոռանալու դերասանուհու կարիերայի մասին:

Համո. – Ես չեմ ուզի, որ թողնի իր մասնագիտությունը: Շատ եմ ուրախանում, որ ինքը թատրոնով ապրում ու ստեղծագործում է: Ինձ թվում է, եթե թատրոնի մասին մոռանա, կարող է շատ հանգիստ ինձ էլ մոռանալ:

- Հարսանիքի նախապատրաստման աշխատանքներն արդեն սկսե՞լ եք:

Համո. – Սկզբում որոշել էինք մայիսին անել` Լիկայի ծննդյան օրը, բայց հետաձգեցինք, ոչ թե որ սնահավատ ենք, այլ կսպասենք հայրս կգա Երեւան, նոր կնշենք հարսանիքը: Երեւի թե ամռան սկզբին կամուսնանանք: Որոշել ենք բացօթյա հետաքրքիր տոն կազմակերպենք ժամանցի կենտրոններից մեկում: Այնտեղ բեմ կտեղադրենք, մեր ընկերները կերգեն, հետաքրքիր խաղեր կմտածենք… Չենք ուզում ռեստորանային քեֆ անել` շատ կենացներով, հաց ուտելով ու տաշի-տուշիներով: Իսկ հարսանիքից հետո ուզում եմ Երեւանից փախչենք ու մեղրամիսն Իտալիայում անցկացնենք: Չենք սիրում պլանավորել, ամեն ինչ էքսպրոմտ կանենք:

- Ամուսնանալիս աղջիկների համար կարեւոր է հարսի զգեստը: Երազե՞լ ես սպիտակ զգեստի մասին:

Լիլի. – Փոքր ժամանակից միշտ երազել եմ մեծ ուռած հարսի շորի մասին, ուզում եմ հենց իմ պատկերացրած հարսի շորն էլ հագնել: Ինձ թվում էր` ձյունանուշիկներն են հագնում նման շորեր, ես էլ երազում էի ձյունանուշիկ լինել եւ տորթի նման ուռած զգեստ ունենալ::) Թեեւ հիմա ավելի էլեգանտ, հասարակ շորերն են նորաձեւ, բայց ես արդեն մի քանի զգեստ տեսել եմ ու պատկերացնում եմ` ինչ եմ ուզում:

- Հետագայում երեխաներին խնամելու մասին մտածե՞լ ես:

Լիլի. – Այդ հարցը դժվար կլինի, որովհետեւ ես երեխաներ շատ եմ սիրում, բայց ընդհանրապես չեմ գրկել: Ուզում եմ 4 երեխա ունենալ, լավ կլինի` երկվորյակ լինեն, մեծացնելու հարցում ինձ մաման կօգնի:

- Ի՞նչ կուզենայիք, որ ձեզ նվիրեն հարսանիքին: 

Լիլի. – Ես ուզում եմ մի մեծ փուչիկ, մոտավորապես շենքի չափ, որի վրա կլինի գեղեցիկ բանաստեղծություն ու մեր մեծ նկարը:

Համո. – Ես քո ուզածը վաղն էլ կանեմ, ավելի մեծ նվերներ ուզի` մի քանի սենյականոց բնակարան, ադամանդներ ու մեքենա…